Χώροι του Ανθρώπου

Εικαστική Έκθεση
Ξενοφών Μπήτσικας
Νάντια Σκορδοπούλου
Πάνος Χαραλάμπους
Βιβέττα Χριστούλη
Αμπελώνας Θεόδωρου Κοσμόπουλου, Τριπόταμος Τήνου

Η εικαστική έκθεση Χώροι του Ανθρώπου (1), περιλαμβάνει τέσσερα ‘ψυχογεωγραφικά τοπία’ (2) , διαφορετικές αφαιρετικές ερμηνείες των εννοιών του χώρου, που αναπτύσσονται σε σχέση με τον χώρο του αμπελώνα με την ευρύτερη έννοια. Το κάστρο της Τήνου κτισμένο κάτω από τον γρανιτένιο βράχο του Εξώμβουργου, υπήρξε το οχυρό των Τηνιακών σε επιθέσεις και επιδρομές από την θάλασσα. Το Αιγαίο, φέροντας την διπλή ιδιότητα του Συνόρου και της Γέφυρας, αποτελεί ακόμα και στις μέρες μας, τον μεταβατικό Mη Tόπο, (3) των προσφύγων, ταυτόχρονα πέρασμα θανάτου και σανίδα σωτηρίας, το σύμβολο μιας νέας αφετηρίας. Ανάμεσά τους, ΄κατοικώντας΄ σε δύο πέτρινες αναβαθμίδες γύρω από ένα παλιό αλώνι, ο αμπελώνας του Θεόδωρου Κοσμόπουλου, μαρτυρεί την πρωτογενή σχέση του ανθρώπου με τη γη, με γνώμονα την αρμονία του οικοσυστήματος και σηματοδοτεί έναν τόπο ευφορίας και πολιτισμού.

Η εικαστική έκθεση Χώροι του Ανθρώπου, αποτυπώνει αντιθετικές χωρικές έννοιες όπως: τόπος πολιτισμού και ευδαιμονίας: ο αμπελώνας, τόπος οχυρό: το κάστρο και ενδιάμεσος τόπος διαχωρισμού και επικοινωνίας: η θάλασσα, μέσα από εικαστικά έργα, που καλούν τους θεατές σε συμμετοχικές διεργασίες επεξεργασίας των μειγμάτων μνήμης, εμπειρίας και χώρου που προτείνουν.

Η εικαστική έκθεση Χώροι του Ανθρώπου εντάσσεται στο Φεστιβάλ Τήνου 2022
1 Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη.
2 Με τον όρο ‘ψυχο-γεωγραφία’, όπως ορίστηκε από συγγραφείς όπως Iain Sinclair, Arthur Machen, H.P Lovecraft, υπονοείται η επιδίωξη της σύνδεσης της μνήμης και της ιστορίας με τα εκάστοτε τοπία, με τη βοήθεια καταγεγραμμένων σκηνών του παρελθόντος, διυλισμένου από την ευαισθησία του παρόντος.
3 Ο ανθρωπολόγος Marc Auge ερευνά την έννοια του Μη-Τόπου, και την ορίζει ως τον κάθε τόπο που δεν μπορεί να οριστεί ως συγγενικός, ιστορικός ή αναφερόμενος σε κάποια ταυτότητα. Augé, M. (1995) Non-Places: An Introduction to Supermodernity, London and New York, NY: Verso.

Σχετικά με τα έργα…
ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΠΗΤΣΙΚΑΣ, 2022_Dionysos_drinking rules, (Mεικτά υλικά, διαστάσεις μεταβλητές)
Αναφορά στο έργο του Velázquez “El triunfo de Baco” 1628 – 1629 ή “Los borrachos”, όπως καταγράφεται ως χαρακτηριστικός τίτλος από τον ισπανικό λαό. Έργο με νοηματική αμφισημία και πολλές ερμηνείες. Μια από τις πολλές· το Διονυσιακό πέρα από το εορταστικό (συνδεδεμένο με το κρασί και την απώλεια εγκράτειας) συνδέεται επίσης με την αταξία και το χάος, στα οποία αν συνδέσουμε την πολιτική και κοινωνική κατάπτωση και την κρίση που χαρακτήριζε την χώρα εκείνη την περίοδο, αφήνει να εκτιμηθεί το έργο ως το σύμβολο μιας εποχής.

ΝΑΝΤΙΑ ΣΚΟΡΔΟΠΟΥΛΟΥ, Σπαράγματα ιστορίας

Πρόκειται για μια καλλιτεχνική εγκατάσταση στον αμπελώνα του Θεόδωρου Κοσμόπουλου στον επιβλητικό βράχο του Εξωμβούργου της Τήνου. Ένα νησί το οποίο συνδέεται βαθιά με την Σμύρνη, καθώς για έναν ολόκληρο αιώνα, ως το 1922, οι Έλληνες της Σμύρνης και των άλλων μικρασιατικών περιοχών συγκεντρώνονταν κατά χιλιάδες, κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου, στο πανηγύρι της Τήνου, με απευθείας δρομολόγια προς το νησί. H σύζευξη θρησκευτικής εορτής και εθνικής επετείου συνένωσε τους δυο τόπους και τους ανθρώπους τους, μοιράστηκαν ήθη, έθιμα, συμβολισμούς, μουσική και πρακτικές όπως στην αμπελουργία. Το έργο παρουσιάζει την σύνδεση, τόπων και ανθρώπων, αλλά και την μετατόπιση-διάσπαση τους, ενώ τα υλικά που επιλέχθηκαν, οι λευκές μαρμάρινες πλάκες, μερικώς επιχρυσωμένες είναι υλικά που απαντώνται τόσο στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό όσο και στον βυζαντινό. Τοποθετημένες σε μια ιδιαίτερη διάταξη στο έδαφος ανάμεσα στον αμπελώνα.

ΠΑΝΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ, Aquis Submersus 2008-2014, (HDVideo with sound DUR 3min 8 sec)

Στην επιφάνεια της Αμβρακίας λίμνης , ανάμεσα σε χιλιάδες επιπλέοντες δίσκους βινυλίου, πλωτά ηλεκτρόφωνα … εκπέμπουν τις φωνές των νεκρών τραγουδιστών ( Μ. Callas, D. Stratos, Τ.Καρναβάς ) πορτραίτα ”Aquis Submersus”… H βιντεοεικόνα τοποθετείται μετωπικά προς τη θάλασσα… οι κρωγμοί της Αλκυόνας προσελκύουν τα θαλασσοπούλια…

ΒΙΒΈΤΤΑ ΧΡΙΣΤΟΎΛΗ, Solid Sea 2022,(Γυάλινοι καθρέφτες, διασωστικές κουβέρτες, 120Χ200cm)

Η σφιχτή δομή της πεζούλας απλώνεται στο έδαφος. Περιορισμένη. Αντί για πέτρες, σπασμένοι καθρέφτες αντανακλούν κινούμενες εικόνες του ουρανού, μετατοπίζοντας το μπλε της θάλασσας στο αμπέλι. Στην καταστροφή της Σμύρνης το 1922 ‘..η θάλασσα ήταν γεμάτη τόσα πολλά πτώματα που αν έπεφτες στο νερό δεν θα βούλιαζες…’4 Η Στερεά Θάλασσα τέμνεται από διασωστικές κουβέρτες. Σε οπτική επαφή με την θάλασσα, στέκεται σαν αντί-μνημείο για να ‘ξορκίσει΄ με την παράδοξη ‘ομορφιά’ της, το δράμα των προσφύγων όλων των εποχών.

ΧΩΡΟΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: Αμπελώνας Θεόδωρου Κοσμόπουλου, Τριπόταμος Τήνου
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: 29/07/2022 στις 19:00
ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ: 29/07/2022 έως 04/09/2022
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: 5:30 -20:00, καθημερινά εκτός Τρίτης
Διοργάνωση, Επιμέλεια: SymPas Art
Για πληροφορίες ή φωτογραφικό υλικό σχετικά με την έκθεση: 6970804868

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Ξενοφών Μπήτσικας
http://xbitsikas.wix.com/xenofonbitsikas
O Ξενοφών Μπήτσικας είναι Καθηγητής Ζωγραφικής στο Τμήμα Εικαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Mεταπτυχιακές σπουδές και Διδακτορικό στην Facultad de Bellas Artes του Universidad Complutense Madrid, (υποτροφία ΙΚΥ). Μεταδιδακτορική έρευνα (2001-2003 με υποτροφία ΙΚΥ). ‘Αρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων, ελληνικές και ξένες εκδόσεις. Συνεργάζεται στην έρευνα με ελληνικά (ΔΠΘ, ΕΑΠ, ΑΣΚΤ, Παν. Αιγαίου) και ευρωπαϊκά (UCMadrid, Univ.of Bari) πανεπιστήμια. Η εικαστική του πρακτική σχετίζεται με την
έννοια του ορίου και την συμπεριφορά του θεατή, που επαναπροσδιορίζει με τη Μ Ε Λ Ε Τ Η – Ε Π Ι Β Λ Ε Ψ Η – Κ Α Τ Α Σ Κ Ε Υ Η Τ Ε Χ Ν Ι Κ Ω Ν Ε Ρ Γ Ω Ν δράση του το έργο. Το έργο του έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς ζωγραφικής και έχει παρουσιαστεί στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Έργα του βρίσκονται στις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης, του Fundació Ynglada Guillot”
Real Academia de Bellas Artes San Jordi στη Βαρκελώνη, του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, του Μουσείου Σπυρόπουλου, του Μουσείου Βορρέ και του Μουσείου Φρυσίρα, Συλλογή Φέλιου, κ.α.

Νάντια Σκορδοπούλου
Η Νάντια Σκορδοπούλου είναι απόφοιτη της Α.Σ.Κ.Τ Αθηνών, με κατεύθυνση τη Ζωγραφική και τη Σκηνογραφία, έκανε διετή μετεκπαίδευση στην Τέχνη και Ψυχανάλυση, ενώ συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο τμήμα Σχεδιασμός Φωτισμού και Πολυμέσα στο ΕΑΠ. Έχει συμμετάσχει στο διαδικτυακό πρόγραμμα “Catalysts: Artists Creating with Sound, Video and Time” του Μουσείου
Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, ΜοΜa και στο τμήμα “Chinese Contemporary Arts” του Πανεπιστημίου Zurich University of the Arts. Είναι μια καλλιτέχνης που τολμά να πειραματίζεται συνεχώς και στο πρόσφατο βιογραφικό της θα δούμε καλλιτεχνικές εγκαταστάσεις μεγάλης κλίμακας, σε απομακρυσμένα μέρη από τις πολυπληθείς και πολύβουες πόλεις. Έως σήμερα, έχει παρουσιάσει το καλλιτεχνικό της έργο σε οκτώ ατομικές εκθέσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Ευρώπη (Ελλάδα, Φινλανδία, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία), όσο και στην Αμερική (Λος Αντζελες, Ρότσεστερ Νέας Υόρκης, Puerto Rico).

Πάνος Χαραλάμπους
Ο Πάνος Χαραλάμπους πρώην Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Νίκου Κεσσανλή. Το 2015 βραβεύτηκε από το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών
Τέχνης AICA HELLAS. Ο Χαραλάμπους δημιουργεί in situ εγκαταστάσεις και δημόσιες οπτικοακουστικές εκδηλώσεις. Μέσω εν εξελίξει δράσεων και χάπενινγκ ήχου και χορού πραγματεύεται τη δυνατότητα «επιβιώσεων», μοτίβων, φωνών, ήχων, ιδεών, αισθημάτων και παραγωγικών συμπεριφορών αποδυναμώνοντας την επικράτεια του παρόντος και καθιστώντας δυνατές νέες διευθετήσεις και κατανομές. Έχει συμμετάσχει σε διεθνείς εκθέσεις: 58η Μπιενάλε Βενετίας (2019), Documenta14 (Αθήνα και Κάσελ, 2017), White House Biennial (Βάρνα, 2016), eidos (Μπεζανσόν, 2004), Break-Through (Μαδρίτη, 2004), Κοπεγχάγη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (1996) και Kunst-Europa (Βερολίνο, 991). Μεταξύ των ατομικών του εκθέσεων περιλαμβάνονται: Αquis Submersus (2014-15), Tobacco Area, 1986-2011
(2011), Voice-ο-Graph (2006-07), Phonopolis (2003-04), Psychagogia II (2001), 1496-2000 / como humo se va (1999-2000), Psychagogia I: Recreation (1997).

Βιβέττα Χριστούλη
Τα έργα της Βιβέττας Χριστούλη, θέτοντας όρια στην διττή αντίληψη της συνέχειας και του διαχωρισμού του χώρου και του χρόνου, αναδεικνύουν προφανείς αντιθέσεις ως δυναμικές σχέσεις. Η διδακτορική διατριβή της, έχει τίτλο Site-specific Art as an Exploration of Spatial and Τemporal Limitations (PhD, 2017, UAL). Σπούδασε Ζωγραφική στην ΑΣΚΤ (1997) και στην Βασιλική Ακαδημία Χάγης, και Φαρμακευτική στο ΕΚΠΑ (1992). Ολοκλήρωσε με υποτροφία το Master of Arts: Studio and Environmental Art (1999, NYU). Το έργο της έχει βραβευτεί σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς και παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη εκ των οποίων οι δώδεκα ήταν ατομικές. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα και artist residencies. Διδάσκει στο Μεταπτυχιακό Τμήμα Εικαστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχει διδάξει στο τμήμα Εσωτερικής Αρχιτεκτονικής, (ΠΑΔΑ, 2018-2019, ΤΕΙ Αθηνών, 2003-2018). Έργα της ανήκουν σε ιδιωτικές συλλογές, Δήμους (Δήμος Αθηναίων) και μουσεία (Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Μουσείο Αβέρωφ) κ.α.
https://vivettachristouli.gr